Nëse kriza ekonomike globale ishte tema kryesore e vitit 2009, viti që lamë pas duket se ka moton “Të huaj, kthehuni në shtëpi!”
Nga Daisy Sindelar
Shteti jugperëndimor i Arizonës në Shtetet e Bashkuara, në pranverë miratoi
Ligjin për migracionin. Ligji i lejon policisë që të kontrollojë apo bastisë
njerëz, për të cilët dyshon se mund të jenë imigrantë të paligjshëm.
Në kryeqytetin rus autoritetet vendore kërkuan që pjekja e mishit në hell apo
therja e bagëtive për festa tradicionale të bëhet brenda mureve të shtëpisë.
Këto praktika janë cilësuar të papërshtatshme me traditën ruse. Por, ka qenë
kryeministrja gjermane, Angela Merkel, e cila në vjeshtën e këtij viti tha atë
që shumëkush në Evropë ishte përpjekur të mos e artikulonte:
“Natyrisht, qasja shumëkulturore, ku secili jeton bri njëri-tjetrit i lumtur,
ka dështuar, ka dështuar plotësisht”, tha Merkel.
Komentet e kancelares gjermane ishin në linjë me konservatorizmin në rritje dhe
një frymë anti-imigrantëve.
Odre Singer, eksperte migracioni në Institutin Brookings në SHBA, e lidh
retorikën në rritje kundër të huajve me krizën financiare.
“Po shohim një recesion global. Trendët e migracionit ndryshojnë gjatë
recesionit. Imigrantët kthehen në cak të lehtë të pasigurisë së njerëzve. Në
shekullin XXI problemet e migracionit duket se janë më të lidhura me
shqetësimet e sigurisë, por edhe ato sociale, ekonomike e kulturore”, thotë
Singer.
Organizata Ndërkombëtare e Migracionit llogarit se janë 214 milionë imigrantë
në të gjithë botën. Nëse migracioni vazhdon me këto ritme, ky numër në vitin
2050 do të arrijë në 405 milionë. Kjo rritje shpjegohet dhe me plakjen e
popullsisë në vendet e industrializuara.
Alesandro Sili, drejtor i Etnobarometrit, një rrjet kërkimor ndërkombëtar me
qendër në Romë, thotë se migracioni është një fenomen i pakthyeshëm.
“Imigrantët do të vazhdojnë të vijnë, madje më shumë se në të shkuarën. Çështja
nuk duhet të jetë se si do t’i ndalim ata, por si duhet ta menaxhojmë
bashkëjetesën. Çfarë lloj jete iu ofrojmë?”, shprehet Sili.
Pashmangshmëria e imigracionit ngre një mori sfidash që kanë në thelb pyetjen:
A duhet të presim që imigrantët të bëhen si ne?
Gjermania, vendi ku jetojnë rreth 11 milionë të huaj, duket se ka dështuar në
integrimin e atyre që fillimisht erdhën si punëtorë të përkohshëm nga Spanja,
Portugalia, Turqia, Jugosllavia. Erdhën si të përkohshëm, e kanë mbetur aty
edhe pas afro pesë dekadash. Gjatë kësaj kohe ata kanë jetuar të ndarë, pa qenë
pjesë reale e shoqërisë.
Komentet e Merkelit për dështimin e qasjes shumë-kulturore u pasuan nga botimi
i një libri, në të cilin imigrantët myslimanë cilësohen si të paarsimuar dhe po
dëmtojnë shoqërinë gjermane. Autori i librit është një nga bankierët më të
njohur gjermanë.
Roderik Parkes, drejtuesi i Institutit për Çështje Ndërkombëtare e të Sigurisë
në Bruksel, thotë se qeveritë mundë të shkojnë larg me kushtet ndaj
imigrantëve, veçanërisht nëse janë të përfshirë edhe në procesin e përcaktimit
të vlerave të tyre tradicionale kulturore. Kjo e fundit mund të jetë një proces
i komplikuar.
“Ajo çfarë po shohim është se shumë qeveri në të gjithë Evropën po përpiqen ta
përkufizojnë vetveten në mënyrën që nuk e kanë bërë kurrë më parë. Mund të
themi se jemi duke parë nivele të ndryshme të shtetndërtimit kulturor.
Objektivisht, nuk mendoj se mund të flasim për një kulturë dominuese. Kultura
është një përcaktim i rrëshqitshëm. Për arsye politike, ajo që po shohim është
se ata po bëjnë diçka të pakëndshme dhe jo rrallë subjektive”, thotë Parkes.
Debati në Shtetet e Bashkuara është i ndryshëm, pasi duket që atje gjithkush
mund të jetë amerikan.
“Mendoj se ajo që besojnë njerëzit është se mund të jesh gjithçka, e njëherësh
të jesh amerikan. Mund të jesh kinezo-amerikan, meksikano-amerikan,
irakiano-amerikan. Ju mund t’i ruani traditat nëse doni dhe njëherësh të jeni
pjesë e diçkaje më të madhe”, thekson ekspertja amerikane Singer. /rfe/
