Si rradhët e grekëve të papunë rriten, më shumë njerëz dhe më shumë të rinj janë duke lëvizur jashtë vendit. Është një eksod që është veçanërisht i dhimbshëm edhe për gazetarin Jorgos Christides.
Gjithnjë e më e vështirë për mua po bëhet jeta këtu shprehet ai.
Miqtë e mi po ikin Greqinë një nga një, dhe hera tjetër që ne do e shohim njëri-tjetrin për një birrë, ndoshta do të jetë në Trafalgar të Londrës në vend se te Sheshi Aristotel i Selanikut.
Ai tregon situatën në Greqi: "Këto dy javë të shkuara, unë pashë dy nga miqtë e mi më të mirë të bëhen banorë të Londrës, duke lënë bashkëshortët dhe fëmijët e tyre prapa, për të punuar në kryeqytetin britanik dhe ikin me punësimin jo-asnjanëse-tokë që Greqia është kthyer në shkak të krizës.
Kohët e fundit kam pasur edhe për ofertën e lamtumirës të vëllait tim, i cili u kthye në Arabinë Saudite, ku ai punon si inxhinier. Trend nuk është i kufizuar në 30 dhe 40-diçka profesionistëve, por është përhapur në grupet e moshave më të reja si.
Sipas sondazheve të fundit kombëtare, më shumë se shtatë nga 10 grekë të rinj të moshës 18 deri 24 besoj se emigrimi është ideal - në të vërtetë vetëm një mënyrë për të dalë nga kriza. Dy nga 10 kanë aplikuar tashmë për punë në universitete jashtë vendit.
Për ata që do të diplomohen pas shkollës së mesme të cilët janë aktualisht të ulur për provimet pranuese të tyre universitare, duke studiuar në Greqi nuk është një zgjedhje, por një imperativ i diktuar nga familjet e tyre 'mungesa e mjeteve ekonomike për të financuar një arsim universitar jashtë vendit.
Ato familje që mund të përballojë atë, nuk i japin çështjes një mendim të dytë - ata fshehin lotët dhe zhgënjimin e tyre të cilët dëshirojnë që ata të shkojnë jashtë vendit dhe të qëndrojnë atje për të mirë.
Kush mund të fajësojë ata? Jo vetëm janë perspektivat e vendeve të punës, por sistemi i arsimit grek në vetvete ka patur një goditje të rëndë nga kriza.
Vitin e fundit akademik u shënuan trazira të mëdha në universitete, të provokuar nga shkurtimet e financimit dhe një ligj të diskutueshëm që u miratua nga parlamenti, por mbetet pasiv, duke premtuar për të eliminuar disa shkolla dhe rregulla që përcaktojnë për vlerësimin e profesorit.
Orë të panumërta ishin të humbur në ndërtimin e sipermarrje universitare dhe demonstratave, ndërsa në ndërprerje të shkollave të mesme publike të financimit do të thotë që studentët nuk kanë edhe tekstet e tyre në kohë për fillimin e klasave, dhepërdornin fotokopje apo shënime për leksionet.
Gjërat kanë nndrshuar jashtë mase kur brezi im mbaroi.
Në vitin 1999, kur një shok student grek në Universitetin e Edinburgut njoftoi vendimin e tij për të qëndruar dhe punuar në Skoci, ai provokoi një reaksion zinxhir të mosmiratimit dhe mosbesimit pasi shumë nga ne i thanë e ti do të kthehesh vitin tjetër. Greqia ishte atëherë një vend plot mundësi, dhe të rinjtë bënin plane të mëdha për të ndjekur karrierën e begatë pas kthimit.
Por nuk e dinim se një dekadë më vonë, Greqia do të konsiderohet si një djerrinë ekonomike për studentët e rinj ambiciozë dhe të diplomuar, të cilët tani janë duke vuajtur nga normat e papunësisë në tejkalim prej 50 për qind.
Punëtorëve dhe studentëve mobiliteti ka qenë, natyrisht, një nga monumentet dhe arritjet më të mëdha të integrimit evropian. Por kjo tani është zhvilluar në një fjali afatmesme vdekje për plakjen e shoqërisë dhe ekonomisë greke.
Në një epokë të karakterizuar nga konkurrenca e intensifikuar globale për punëtorë të talentuar, të rinj dhe shumë të aftë, rrjedhja e trurit ka rrënuar Greqinë pra do të thotë që vendi po humbet shpresën e saj më të mirë të ringjalljes.
Duke parë vendin tuaj si një fund të vdekur-dhe një burg është një perspektivë e frikshme.
Pra të gjitha këto janë duke shkaktuar kërdi në jetën time shoqërore."
